Nedir ki bir yirmi dördün
bir vaktinde
bu kuyuya itip düşüren beni.
Döndükçe sarsılabilir taşları
yoklayan ellerim ayaza kesmiş.
Halbuki kör olan benim, o değil.
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta