İlk Dokunuş Şiiri - İsmail Dinçer

Parmaklar uzanırken yüzüne,
Bir ateş sarıverir bedenini,
Usul usul okşarken yanaklarını,
Kalbin bedeninden çıkıverir.

İlk dokunuşun ilk heyecanı,
İlk sevginin o yüce yaklaşımı,
İnsan denen şu bedende,
Farklı dugular tattırıverir.

Dudaklar yaklaşırken yavaşca,
Yanaklarına konan ilk öpücük,
Tüm vücudunu titretiverir,
Kalbin adeta duruverir.

Yüzünün dışı değil,içi güler,
Sevgideki sevinci yaşarsın,
O parmakların ucuyla başlar,
İlk dokunuşdaki o yüce duygu.

Çamlar çiçek açar mı?
Sevinince yürek,
Çiçek açmadık ağaç mı kalır?
Titreyince yürek,
Sevmeyen varlık mı kalır?