İlk ders Şiiri - Abbas Ünal

Oturduğu duvarın kendisini gördüğünden habersiz,
Kendisi duvarda oturduğundan habersiz bakıyordu.
Elindeki tütünü her çekişinde yarasına basıyor,
Tütünün dumanı havanın ağırlığından habersiz dalgalanıyordu.

Beni fark etmedi.
Nerede dert görsem payımı ararım.
Yanına yaklaşmak istedim.
Yanına yürürken onun tütününden yaktım.
Duruşunu taklit ederek yavaşça yanına oturdum.

Kalktı.
Gitti.

Bana terk etmeyi öğretti.