İlk Defa Şiir Yazdım Şiiri - Seher Öztep

Elmacık yanaklarım doludur
Al yanaklı yardımsever bir ablayım ben
Gökyüzü karanlık bir yıldız yoludur
Yalnızlıkların gölgesinde gece dinlenen bir serabım ben
Rüzgar saçımı gerçekten güzel mi savurur
Yoksa çekik gözlerin miydi beni güzel gören
Tanışıklığımız ilginç gelmemiş miydi
Neydi beni enerjine çeken
Kediler miydi yani bizi bağlayan şey
Yoksa gitmek istemeyişlerin mi
Neden hep üzgün bakardın giderken
Aslında gitmek istememiş miydin
Yorgun, yoğun hislerin varken
Latife zannetmiştim söylediklerini başta
Bilemezdim kırgınlıklarımı göreceğini ilk bakışta
Isıtırdı belki eldivenlerim ellerini
Ama hiç sormadın halimi
Hep yalnızdım
Yalnızım bu kış da
Korktum bir an, umutsuzlandım
Bakışlarındaki masumluklara mı kandım
Hikayenin devamını kaçırdım
Oysa kırgınlıklara zamanla alışırdım
İnanmamıştın belki saf oluşuma
Benim de inanmadığım şeyler vardı
Sana söylemediğim
Ki söylesem inanır mıydın
Eğlenmeyi sevmem miydi seni tedirgin eden
Henüz beraber hiç eğlenmeden
Hafif mi görünürdüm ağır olmam gerekirken
Bu safsatalar incitir miydi beni inceden
Ruh bedenden ayrılmalı o halde
Bu döneme ait değilim ben
Reenkarne olsam bulur muydun beni yine
Yoksa her şeyi baştan yaşamam mı gerekirdi
Aşamam dediklerimi taşımam
Yaşamam dediklerimi aşmam mı
Şimdi beklemek hüzünlü sessiz bir patika yolu
Yavaş ve umutsuz yürünen
Mazi olmayı mı seçeceksin sen de
Anlayamazsın duyamazsın beni sen
Anı yaşamalarım hep emelsiz
Aynı şarkıyı mı açacaksın sen de?