İlk Defa Sana Sesleniyorum Sevgilim.

Sana ilk seslenişim
Ben hep yürekten akıttım mürekkebimi dili sevgiydi
Anlamadın
Kimsenin bulamayacağı nice saraylar sundum sana, padişah olarak kalamadın
Dilinde hep ihanet hep yalan
Seni anlamayan kalplerde oyalan
Oysa fatihi bendim, fethi bozdun
Hasret diyarina sürgün yedim gözlerimde yaş oldun...

....

Son seslenişim kelimelerimi tüketim içimdeki çığlıkları susmuyor yaziyorum sana sevgilim. yanlızlık hissi vuruyor içimi yapraklar dökülüyor bahçeme suskunluğum o gece asaletimden eser vermiyor öldü yapraklar ilk baharda çıkan yapraklar kadar taze olan aşkımız vardı ihanete uğrayan sensizliği işte ne yürek konuşuyor ne gözler kalp ne anlatıyor biliyor musun ? sana olan düşkünlüğümü , sana olan hasretimi anltiyor
...
Sensizlik yıldızları olmayan gökyüzü misali
Yol var ama ışık yok
Hayat var ama nefes yok
Seni sevmek değil tüm mesele
Seni yaşamayı seviyorum ben
Gözlerinden ruhunu görmeyi
Sessizliğinden sesini duymayı seviyorum
Seni çiçeklere  güneşe  benzetmem ben herkes gibi
Sen benim ellerimsin bir çocuğun başını okşayan
Yüreğimsin insanlara iyilik yaptıkça coşan
Saçlarımsın hayat denen rüzgarda dalgalanan .
Seni bir resme sığdırmak  saçmalık olur
Ben seni dünyada değil , dünyamı sende buldum 
...
Oturdum, birşeyler karalamaya.
Hissetmekmiş, oysa yazmak!
Yazamayınca anladım...
Sohbet vaktimizdi, arkadaşların girdi araya.
İmrenmekmiş, oysa sevmek!
Yanındalar, kıskanınca anladım!
Yeniden başlamak, geçmşi yoksaymaktı.
Başlayamayınca anladım!
Yumruk kadar kalbe nasıl sığdın?
Sen, orda büyüdükçe anladım!
Seni, sana bırakmak istedikçe
Kendime yaklaştığımı anladım!
Kendimden kaçmak, sana gelmekmiş.
Kendime gelince, anladım!
Hep doğuya giden, batıya
Ve hep Kuzeye giden, güneye varırmış,
Hep kendime çıkarmış, yollar!
Sana, varınca anladım!
Her yerdesin, yanımda, yüreğimde.
....

Sen benim zamanımsın
Kapasan gözlerini, geç kalırım hayata
Bozulsan unuturum yaşamayı
Sen benim saatlerim, dakikalarım
Bir annenin evladına son kez sarılması
Bir çocuğun son saatlerini yaşayıp ölmesi
İnsanın zamanın ne kadar değerli olduğunu bilmesi
Kaybetmesiyle olur
Sen benim kaybettiğim en güzel değer
Gözlerimin en çok değdiği şey
Saatlerim, günlerim, saniyelerimsin
Sen zamanin ta kendisi
En çok kaybettiğimsin ...

...

Gece 3 başlıyorum yazmaya sevgili unutmak yetmiyor yürektekileri susturmaya bazen içimde koca çığlıklar var senin eserinden kalma yanılgısızlık yalın ayak geziyorum sokak çocukları gibi yanlızlık var içimde ... Kimbilir,
Daha kaç gece akar bu köprüden?
Vuslat, Ay kadar uzak, belki.
Oraya bile gidenler oldu da,
Ben, hala beklemelerdeyim.
Yanlış belki, beklemek.
Gelmem lazım, sana!
Ama, orda mısın?
Yoksa korktun mu, sevgimden?
Oysa sen öğretmiştin...
...
Varlığım  silik bir resim artık sende
Oysa her sabah doğan güneş benim
Sözlerim bozuk kulaklıktan  sana duyurmaya çalışıyor sesini
Duymuyorsun
Bazen duysan da anlamıyorsun
Oysa dağlarda kar eksik olmazdı
Ağaçlarda yaprak
Gökyüzünde bulut
Bende Sen
Bir ben yokum sende
Bir ben sokaklarda meczup.
Her sokak lambası adını sayıklıyor sanki
Bir senin sesin uzak bir Sen sağırsın sanki
...
Böyledir aşk, söyletir, olur olmazı
Yeter bir tebessüm tüm acılara
Bir de kucaklanmış, buse almışsan
Uçarsın kanatsız o kollarında  kularında sarmala yüreğimi yanlızlık sarsın bedenini olansız anlamsız geliyor Bir Güneşimiz var ya,
Hani olmasa, gölgelerimiz de olmayacaktı.
Biraz üstümüze gelince kaçtığımız,
Ve yoksa, duaya çıktığımız...
Kırmaz, gelir
...
Aynı Yağmur misali!
Haydi, kaç!
Hoca gibi, ezme nimeti!
Ya Sevgili?
Sana ne demeli?
Gölgesi gibi o Hayalin
Hep peşindeyim...
O varsa, ben de var,
Yoksa, yokum
...
Dönerken, yanımda sensizliğim vardı.
Özlem dolu, sonsuz bir boşlukta,
Hiç, benim olmayan seni,
Taşıdım, yüreğimde!
Bitense, bir zaman dilimi...
Unutmak, ne kadar yalan,
Beyinlerin yok saydığı yerde,
Sevmek, o denli gerçek,
Kabullenmekse, ancak kalplerde.
Güç yetiremediğimiz yerde,
Yazgıya döner, yürekler...
İşte, oradasın!