İlk Defa Böylesine Şiiri - İsmail Giray ...

adımlarım ilk defa yorgun böylesine
arıyorum o Süreyya’yı candan geçercesine

yürümediğim kaldırım taşları müstesna
her durağın son yolcusu olarak
bindiğim otobüs pencerelerinden
seni görebilmenin umuduyla baktığım
yarı yırtılmış insan suretlerinde
senden bir çizgi veya senden kalma
bir yoksunluk belirtisi göremedim
seni bulmak için okuduğum
tozlu rafların kalın kitaplarında saklı
yarı umutsuz aşk şiirleri
anlatamadı seni bana

sana adanmış nefti şiirler
uyak olmadı hislerime
dindirmedi yangınımı bu yağmurlar
ıslandığım gökyüzü altına sığmayan hayallerim
gözlerinin değdiği yerlerde eridi birer, birer
bilmem ki kaç defa boşluğa uzandı ellerim

Safa ile Merve arasında
su diye ağlayan bir çocuğun
iniltileriyle uyandımsa da geceleri
şairliğimin harf harf eridiği
gözlerindeki ilahi sağnak
boşalmadı gönlümün çölüne

ucu sonu gelmeyen ağır sancılar
götürmedi beni sana

ne zaman sana yönelsem
bakışlarının değdiği her kaldırım taşında
ölümü hatırladım
ölüm takıldı ayaklarıma yürüyemedim

kitaplar bilgisiz sokaklar bomboş
insanlar seni hiç tanımamış
ve sanki ben hiç görmemişim
bir gün batımını anımsatan
siyah gözlerini

adımlarım ilk defa yorgun böylesine
arıyorum o Süreyya’yı candan geçercesine