İlk defa Anam sana Şiiri - Tülin Açıktepe

Diyemiyorum kimseye ANANE,
Tınını duyuyor kulaklarım hala,
Vurulan tahta sesi eşlik ediyor ona,
Kollarıma bir ağırlık çöküyor bazen,
Bayıldığını sanıyorum.
Gözlerinle tavanı tekmeleyişin geliyor aklıma,
İnadına yaşayışının azmini örnek alıyorum hayatıma.
Özverilerinden, yılmayışından,
İbret almalı diyor dillerim,
Senin gibi olmayacak diyorum sonra.
Herkesin seni tanımasını istiyorum,
Sonra bir an kıskanıyor içim,
O benim diyorum bencilce.
Yatağında ayağına vurulan prangalarla,
Asiliğini seyrediyorum hayalimde,
Dalga geçişlerini,
Geleceğini söyleyişlerini muzurca.
İçimi bir hüzün sarmalıyor,
Benim sana gelemeyişlerim geliyor aklıma,
Utanıyorum.
Hele beni her seferinde affettiğini bilmek,
Aşağılatıyor kendimi bana haklıca.
Artık senin değilim Anne,
Ben yaşamın köpeği oldum gizlice.
Kurtulmayı denedim,
Ama seni diriltemedi o gece.