İlk Defa Şiiri - Tanju Çubukçu

ilk defa sana bu kadar yakınım,
dokunmakla veda arasındayım...
bir yanım sar sarmala diyor,
diğer yanım sal hiç yaralama...
varlığın ile yokluğunun arafındayım...
ne olur sakın bir şey sorma bana.
nereden çıktı şimdi bu ansızın deme.
kolay değil herşeyin cevabı elbet...
tozlanmış gönül albümünden;
resimler koparmaya gelmiştim oysa,
sararmış mektupları çıkartıp,
yakıp göğe savurmaya gelmiştim...
içimdeki tarifsiz yangınları anlatacaktım.
ne zaman adın geçse;
adının olduğu her yerin
bir anda kağıt kalem olduğu,
nasıl hasret ve özlem yazdığını,
şiirlerimden merhemler yapıp;
seni nasıl yaralarıma
sürdüğümü anlatacaktım...
biliyorum taş yerinde ağır derler
ama bütün taşları yerinden söküp,
bir bir un ufak, paramparça edecektim.
hazırlan diyecektim,
ilk günün heyecanı gibi hazırlan...
ne olur karalar bağlama,
hele hiç ağlama, buna dayanamam...
hiç bir meyve olgunlaşmadan
düşmez derler ya dalından;
işte tam mevsimi bugün diyecektim...
zamanı bir film gibi geriye saracak,
yan yana durduğumuz o sahneden
yeniden başlatacaktım...
ama ilk defa böyle çaresizim...
ya kendimi avutacağım
ya da sana varacağım...
ya senden vazgeçeceğim
ya da şimdi kendimi vuracağım...
yani işte böyle uzak sevdam;
cennetin ile cehenneminin arafındayım...
ağlama...