İlk Defa-2 Şiiri - Aşık Muhammed İkbal

Ben geceleri hüngür hüngür ağlarken
Kim bilir kaçıncı rüyanı görüyordun sen
Aklına hiç gelmiyordu seni çok seven
İlk defa geceleri hiç uyumadım ben

Karanlığı delerken yaşlı gözlerim
Çıkmaz olur artık, duyulmaz seslerim
Sonra desen o da olur kabulüm
İlk defa ömrümde seni beklerim

Sana kanacak kapısı yok kalbimin
Adını haykırmada her yanı sinemin
Sessizdir feryadı biçare gölgemin
İlk defa derdime bigane zemin

Alıp başımı gitmek isterdim şimdi
Duyurmak istemezdim ismimi, cismimi
Garipliğe adayarak kendimi
İlk defa isterdim, doğruyu seçmeyi

Derinden derine çekerken ıstırap
Kalmamış kalbimde, olmayan türap
Unutturmuyor seni kan, unutturmuyor şarap
İlk defa derunum böylesine duman ve harap

Ben ölürken sen yaşıyorsun gülerek
Acımı artırıyorsun aşkı bilmeyerek
Bilmem ki daha ne demem gerek
İlk defa bu kadar batıyorum giderek

Zencefil kokulu ağaçlardan medet umarak
Arıyorum kendime şimdi, sarsılmaz bir dayanak
Silmeye çalışıyorum seni fitil fitil yanarak
İlk defa ömrümde ateş-i aşka dalarak

Hoyrat rüzgârlar sürüklüyor beni sana
Birazcık insaf edip halimi anlasana
Ah, deli gönlüm o zalimi unutsana
İlk defa gönlüm başıboş davranmada

Ne gönlüme gücüm yetiyor ne o insafsıza
Ne ben çok akıllıyım ne sevdiğim deli
Bilmem ki bu beni ne etmeli
İlk defa derinden yaşadım ben elemi

İçimdeki aşk Kafdağı kadar yüce
Mecalim yok gücüm yetmez dönmeye
Seni o gece yanımda göremeyince
İlk defa ağlamaktan perdeler indi gözüme

Ve şimdi… Sarılmakta kanayan yarelerim
Onarılıp yapılmakta viran olmuş kalelerim
Aşkın yine de içimde bir ukdedir güzelim
İlk defa sen ilkim oldun, ilk sevdiğim

Sesini hala kulaklarımda duyuyorum
Unutmak istiyorum, nafile, unutamıyorum
Gelmiyor mu sesim ey zalim sana sesleniyorum
İlk ve son defa diyorum; SENİ ÇOK SEVİYORUM