Efendim,
Aynı dönemde yaşasa idik yanına gelirdim.
Yaymakla mükellef kılındığın dinden dolayı değil,
Kendimden dolayı.
Beni sever miydin bilmiyorum,
Ancak biliyorum ki yanına gelişimi de reddetmezdin.
Gök ağladı. Yer yarıldı. Yapraklar hışırdadı. Bulutlar dalgalandı. Güneş battı. Ay saklandı. Yıldızlar söndü.
Her şey onun farkındaydı, insanlar dışında.
Açtı ellerini, yalvarmaya başladı, karanlığa doğru.
‘Neden, Allah’ım? Hayatımda her şey yolundayken
Özenilecek bir yaşamım varken,
Ben neden bu kadar eksiğim, bu kadar güçsüzüm, bu kadar karayım?’
Kelimelere dökemediğim dertlerim var.
Kimselere anlatamadığım, benliğimin dahi anlamadığı dertlerim.
Gözlerim çok mu neşeli başkalarına,
Sadece aynadaki yansımam mı bu kadar aciz,
Bu kadar muhtaç,
Bu kadar mahzun.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!