İlk Cinayet Şiiri - His Kaybı Mk

Her İnsan Bir Kez Öldürür...?

İlk Cinayetiydi
Öperken Gözlerinden Ayrılığın....

Daha Toy Onbeşinde
Soruyordu Kendine

İnsan Nasıl Öldürür
Kurduğu Tek düşü
Daha Yolun başında

Henüz Doğmamış Güneş
Bütün Resimlerine baktı.../ tekrar
Ve Gözlerini kapadı
Ayaza Çalarken Teni
Yeniden Yaşar Gibi İnce Bir Sızı Dokundu
Gönlüne...!

İlk Cinayetiydi.../
Belki de Ondandır dedi

Telaşlanmadan Sırayla
Gömdü Bütün yaşadıklarını
Güzel Günlerin Üstüne Toprak Atmak Zor geldi
Direndi....

Soruyordu
O sitemli
Hasret kokan anıları gömmek neden
Bu kadar zor

İlk kavga geldi Akla
Simitin Çaya değil Diye İtiraz ediyordu
Ayrana dır Sevdası

Sen Susuyordun..../
Ellerin Toprak Nasırlarken.../

İlk Cinayetiydi...

Ve Artık Ne Anlamı Var...?

- His Kaybı M.K- Yirmi Beş Haziran İki Bin On İki