Ilk Cemreydi Şiiri - Erbil Tanis

Toprakta yeseren tohum gibiydi
Kalbime gelip dusen
Ilk cemreydi puslanan mavi gozlerin
Saclarinin dalgasiydi,icimde firtinalar estiren
Gecelerime tufanlari getiren
Alip gozlerimden uykulari goturen
Gel gitlerin icerisinde
Ne yediren nede iciren
Gece tutsak hayallere
Gozlerimde titresen
Ellerini tuttugum o ilk gune alip beni goturen
Dusuncelerin safliginda beni yiyip bitiren
Sen degilmiydin sevgi denizinde
Kulac atip yuzduren
Beni dipsiz kuyulara dusuren
Peki ama neden
Beni artik sevmedigini soyledin sen aniden
Bilmem neyi paylastim neyi yasadim ben seninlen
Aci sozlerin ucuz meyhane kufurleriydi sanki
Dudaklarindan cikip kulagima ufuren
peki ama neden
beni benden alip goturen
baska birimiydi yoksa
beni sana elinin tersiyle ittiren
zamanmiydi yoksa
beni alip zirvelerden asagi dusuren
soyle nesin kimsin sen,akip giden gozlerimden
gozyaslarini ellerini uzatip silmedin neden
sicakligi teninin alismis tenimde sakli zaten
kokusu bugday teninin o hala benden cok uzakta
ruyalar getirir geri her hazan vakti her safakta
koklarim denizi ve seni
icimdesin hala sen
isyanim marti cigliklarina karismakta
vurur gelir duygulara, belki ruzgarlar eser gelir sana
yardim eder alir getirir onlari sana
yollar uzak aramizda kilometreler varya
aksam gunesi guruba vardiginda
duy beni soyle onlara
biliyorum dalgalar getirmesse senin sesini bana
belki gocmen kuslardan alirim senin haberini
dedim ya uyku yine yok bu gece bana
ama teselli varya beklemek gecenin safagini
icimde hala yanar o isik
gun dogarken benim yarinima
sende gelirsin onunla yakinima
ne olur dusun beni bir kez daha
yururken adim adim yillara
hasretim ben hala sana
ne olur don birak olanlari olmuslara
don gel artik
don gel sen bana