İlk Cemrem Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Sebepsiz gidişine susuyorum
Susuyorum
Suskunluğumda gizli hıçkırıklarımla
Beni anlamadın ya
Bir ona yanıyorum
Öyle yorgunum ki anlatamam
Yorulmaktan yoruldum artık
Her şey rutin
Her şey keşmekeşliğinde
Süre gitmekte
An be an akan zaman diliminde
Güneş aynı saatte doğar
Aynı saatte batar
Otobüsüm hep aynı saatte kalkar
Sütçüm aynı saatte zile basar
Kalbim hep sana sızlar sızlar
Hiçbir kıpırtı yok
Hiç ses yok senden
Hani hatırlar mısın?

İlk tanışmamızı
Nasıl heyecanlanmıştım
Sen nasıl bakmıştın da
Yanaklarım al al kızarmıştı
Konuşmayı bile şaşırmıştım
Nasıl sevmiştim bir bilsen
Baharıma düşen ilk cemrem
Senden sonrası da düşmedi zaten
Yarım kaldı mevsimim
Yarım kaldı düşlerim
Sahi sen çekip giderken
Hiç mi düşünmedin bunları
Hiç mi acımadı yüreğin
Yo hayır
İnanmam asla sen sen değilsin
Sen olamazsın bu kadar acımasız
Anlatsaydın, anlamaz mıydım?
Taş basar bağrıma
Sebeplerin var oluncaya kadar
Tekrar baharımı yaşatana kadar
Yarımlığımla yoluna adanmaz mıydım?
Döneceğin günü bayramım saymaz mıydım?
Ah ciğer parem
Baharımda çiçeklerime vuran ayazım
Yarım kalmışlığım
Dön
Dön ki mevsimlerim değişsin
Dön ki yürek eşim
Sevgimiz kemale ersin.
Sen gelmezsen
Bu yüreğe ne diyeceğim.