İlk Cemrem Şiiri - Esra Çetiner

Ey yüreğime düşen
İlk cemrem!
Yedi göğümün mevlâsı
Her kelâmımda sen
Dile getirdikçe parlayan alevim
Havz-ı kevserim
İçtikçe susadığım
Susadıkça içtiğim
İbrahim’i yakmayan ateşim
Yandıkça serinlediğim
Göklerin sadrından düşen
Bir damla yaşım
Hangi meleğin,
Elinden düştün gönlüme
Aramadan
Kervan yollarında bulduğum
Hânımı aydınlatan tüccarım
Belki kaderin evhamıydı
Sana ilk nazarım
Kamer erişmez şemse
Lakin şems kamere eğilir
Gel eğil gönlüme
Taht kur sarayıma
Gel ey sevgili Arafatım ol!
İlla sen
Ancak sen
Ah bir gelsen
Sina’da Musa
Kudüs’te ağlayan İsa
Hira Dağında Muhammed aşkına
Gel ey sevgili
Yedi ezeldir gıpta ettiğim
Destanı yaşat kalbimde
Sensiz ben neyleyeyim
Kır kalemini ey felek
Yalancı baharın yasak meyvesi olmayayım
Zerrende ademi gördüm
Ademlerde alemleri gördüm
Sensiz diyarın dervişi oldum
Aminlerim hu’lara karıştı.
Çöldeki kumlar kadar susuzum
Gelişin nisan yağmurum olsun
Gel ey sevgili
Visal orucumun iftarı ol!
Gel ey sevgili
Soluğun ney olup
Vuslat mizginini üfleyerek
Gel!
Aşkına maşuk olmanın
Hazan mevsimine gelmek olduğunu
Bilmiyordum
Ey aşk-ı elem
Sen od oldun yüreğimde
Peki neden hala üşür sol yanım?