İlk Cemre Şiiri - Mavi Kar

Aynı ateş yakmış yüreklerimizi,
Aynı korda ısınmış bedenlerimiz,
İki dostmuşuz bilmeden,
Ayrı yerlerde, ayrı zamanlarda,
İki yabancı dost…
Aynı sevinçle parlamış gözlerimiz,
Aynı güneşle aydınlanmış yüzümüz,
Aynı yağmurda ıslanmış ruhlarımız,
Aynı düşleri görmüşüz,
Yüzümüzde güller açmış.

Duygu yumaklarımızı açtık
Korkarak ama korkmadan birbirimizden
Küllerine üfledik aşklarımızın,
Kora döndürdük bilmeden.
Isıtmak istedik belki yüreklerimizi.
Ve
Ne güzelmiş dedik,
Prangalı duygularımızı yeniden yaşamak,
Ne güzelmiş içimizin acıması,
Unutmamak, unutulmamayı dilemek,
Ne güzelmiş yıldızsız gecenin karanlığını sevmek,
Ayın kaybolmasını beklemek,
Ne güzelmiş,
Karanlıklarda kaybettiğin bir silueti düşünmek.
İşte güzel yürekli arkadaşım,
Yeni bir dünya kurdun ya hayatımda,
Zemheride üşüyen yüreğime
İlk cemreyi düşürdün ya
Isıttın ya yüreğimi,
Teşekkürler can dostum
Güzel insan teşekkürler…