İlk Cemre Şiiri - Muhammet Üresin

Benim değil sanki yüzümde ki bu bakış kalbimde ki bu atış benim değil değişti hepsi
Elin değmiş belli ki içimin kuytularına arındı bak ruhum tertemiz ilk günkü gibi
Rastlantıdır belki de sadece dedim mevsimdir beni böyle baştan ayağa güzelleştiren
Ne kadar koparsalarda tüm çiçeklerimi ne de olsa her bahar yine aşık olurum ben

Az daha yakından bakınca gördüm yanıldığımı bu kez bir başkaydı her şey her zamankinden
Çoktan değişti ısındı havam suyum toprağım içime düşen ilk cemresin sen kor ateşten

Açtım soldum kurudum yeniden doğdum kaç kez ama ben ömrümde böyle bir canlılık görmedim
Kaçtım korudum kendimi en sert rüzgarlardan bile ama senin bir nefesinle yerle birim
Açtım doydum tadına vardım senle hayatın tüm güzelliklerinin artık ölsem gam yer miyim
Lakin toydum çocuktum çok geç buldum seni taa derinlere koydum bir daha hiç kaybeder miyim