İlk Buseyi Şiiri - Günal Aydın

Bu gecede çay ve sigarayla dertliyiz
İçimizi çekiyoruz özlenenlere
İçimizi döküyoruz kağıda
Bir yağmur var hasret adında
Sağanak halinde düşüyor
Gönül toprağıma

Şimdi her şey birikmiş
Belki beni en çokta
Keşkeler sevmiş
Ama vakit gelmiş
Zaman geçmiş
Bu yürek senden vazgeçmemiş

Önce dudaklarında gezdi ellerim
Sonra gözlerinde gözlerim
Ve daha şimdi burnumda
O duyduğum tarifsiz kokun
Hani geldiğimde ağlıyordu İstanbul’un
Ve ben sensiz İstanbul gibi ağlıyorum

Miș li geçmiş zaman misali
Masalmıydın ey sevgili
Üşüyordun tuttuğum da ellerini
Hatırlarmısın boynundaki o ilk buseyi