Son bahar sabahı görmüştüm seni
Düşmüştü omzuna kızıl saçların
Hatta doğa bile çok mutluydu,
Kesmişti gökyüzü gür yağışları
Sen benim gözümde kusursuz melek,
Sanmıştım ki, dinmiş amansız felek
Başladı bir rüzgar dert estirerek
Yüzüme bakınca sert bakışların
Sen çıkıp gidince yok oldu güman
Gönül dergahını kapladı duman,
Fakat sen seni duymadın o an
Yüreğimde kopan patlayışların
Şimdi uzaktasın, benim değilsin
Sen benim derdimi bilmeyeceksin
Tükense takatim gelmeyeceksin
Manası var mı ki yalvarışların?!
İki şey insanı ezer sürekli
Besleme onları, at şevklerini
Şeytan da diyor ki, çiz üzerini
Hayat, sevgi denen kavrayışların
Kayıt Tarihi : 4.9.2023 08:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir yeni yayınlanmış olan "Karanlıktan hatıralar" (2006-2012) kitabındandır. mir.az/kitab/17276-qaranliqdan-xatireler.html
Güzel noktaya değinmişsiniz. Zaten bu yüzden kitabın adı "Karanlıktan hatıralar". O aşırı duygusallığın doruklarında yazılmış şiirlerdir bunlar.
TÜM YORUMLAR (2)