İlk Bisiklet Sevdam Şiiri - Fikret Turhan

yıl 1960
mevsim ilkbahar...
evimiz,
Kasap sokaktaydı
sokağımızın adı da
sokağı parselleyip satan
Kasap Hasan'dandı...
bir gün evimize
iki külüstür bisikletle
iki arnavut boyacı geldi
adları da
Ömer ve Murat idi...
bu benim,
bisikletle ilk tanışmamdı
ki o bisikletler bile
sahipleri gibi
boya-kireç içindeydi...
arnavut inadım tutmuştu
ille de sürecektim
ama her seferinde de
bu frensiz bisikletten
düşüp yeri öpecek gibiydim...
bisikletin,
üzerinde düz dursam
bana yetecekti
ama her pedal bastığımda
üstüm başım yerlerdeydi..
aklıma
cin gibi bir fikir geldi
tepe bir yere gidip
bisikletle aşağıya doğru
kaymaya başladım
pedal basmayınca
dengemi buluyor
düşmeden caddeye kadar
gidebiliyordum...
bir seferinde
daha yüksek yere çıkınca
bisiklet de durmayınca
caddede
fırının önüne kadar
gitmeyi becerdim
becerdim de
durmayı fırıncı
Kotil amcaya çarparak
becerebildim...
o zayıf uzun boylu
üstü başı unlu
laz uşağı
ayağındaki
tahta nalınları çıkarınca
ilk bisiklet sevdam da
böylece bitmişti
bir laz köteği tadında...
boyacı Ömer abime
fırıncı Kotil amcama
parselci kasap Hasan'a
dualarımı yolluyorum
satırlarımın sonunda...

Fikret Turhan-Yalova,
09.05.2015