Üşümüş bir hatıra bıraktın ardında sevgili. Ellerim buz tutmuş ıssızlığının soğuğunda. Yüreğime varamıyorum...
Senin yüzünden hepsi. Öyle kızgınım ki sana!
Her yan bembeyaz beni terk ettiğin bu karabasanın göğsünde. Ölüm beyazdı sadece seninle, öyle bilirdim. Değilmiş...
Senin böyle gidişin de ecel gibiymiş...
Sessizce, hatta...
Kızgınım işte sana, kırgınım!
Yalnızlığa küskündüm, uğramıyordum yanına yıllar oldu. Eski, unutulmuş bir komşuya terk ettin beni.
Güveler kemiriyor beynimi. Gidip sahile, kalabalığın ortasında gökyüzüne yükselecek gibi çığlık atmalıyım şimdi. Seni çağırmalıyım gecenin martılarıyla. Gittiğin yer dar gelmeli, bağrın yanmalı, hatta soluksuz kalmalı bedenin.
Çıkmamalıyım aklından. Tüketmeli seni bensiz olmak, kemirmeli içini. Akmalı canın parmak uçlarından bana doğru ama yavaş yavaş...
Acının en yavaş olanı bitirir insanı!
Kızma...Senin yüzünden bunlar ve senin için.
Unutma! İlk bedduamsın benim...
Kayıt Tarihi : 23.8.2012 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mukemmel bir calisma yapmissiniz 'Seni cagirmaliyim gecenin martilariyla' sozcuklerinizi cok guzel secmissiniz, tebrik ederim sizi
on puan diyorum+ant'siniz....
Kaleminiz daim olsun..
TÜM YORUMLAR (1)