İlk Bakış Masalı Şiiri - Nazif Ünsal

Kışa nazenin bir İlkbahar öğlesi,
Lacivert giysinde penceremizdeki,
Aşkın habercisi işkilli serçe.
Etrafını flu beyaz buluttan,
İlkbahar çiçekleri sarmıştı.
Sarı saçlarının hazin gölgesinde,
Ve aşkın gıri sancısında göründün.
O an da yeniden doğmuştum,
Binlerce ölüp ölüp dirilmeye.
Büyülenmiş korkak tebessümlerim,
Aşk iksirine düçar olanlara özgü,
Sevgiyle, hevesle kilitlenmişti,
Hareli aşk membası gözlerine.
Serçe fark etti, sevgiye susamışlığımı,
Kutsanmış lacivertte panikliyerek,
Aşkı umursamasız bana bakıp,
Pırladı can havliyle kulağına,
Sende yitikliğimi gül yaprağına düşen,
Mistik çisenti sesleriyle cıvıldadı.
Yağmamaya yeminli tirşe gözlerin,
Buğulu eprimiş sarı hüzünlerle,
Musalla taşıma bakarcasına,
Ketumca ve merakla beni süzdü.
Ah serçe neydi kastın?
Beğendin mi yaptığını?

Yazdırdıkları