İlk Bakış Şiiri - Orhan Kaya 2

İlk bakış,
Dilin suskunluğunda,
Bana sevgini haykıran,
O ilk bakış...

Yüreğimi,dağların zirvesine,
Gökyüzünün boşluğuna savurmuşken,
Denizin derinliklerine,
Toprağın yedi kat dibine gömmüşken,
Gecenin ayazında,
Sıcaklığı yüreğimi kavrayan,
Bütün korkularımı sonsuzluğa iten,
Beni yeniden hayata bağlayan,
Yüreğimin atışına karışan,
Sessiz bir çığlıkla,
O buğulu gözlerinde,
Bana sevgini haykıran o ilk bakış...

O bakışında;
Gecenin ayazında kaybettiğim umudumu buldum.
O bakışında;
Donmuş yüreğimin yeniden atışını buldum.
O bakışında;
Seseri bakışlarımın duygusal halini buldum.
O bakışında;
Tenhalarda unutulmuş sevdamı buldum.
O bakışında;
Korkunun esaretteki cesaretimi buldum.
O bakışında;
Kurak bir mevsimde çatlamış toprağın,
Yağmuru bulduğu gibi,
Sende yeniden hayat buldum...

İpini koparmış,
Mayın tarlasına dalan,
Bir deli tay gibi,
Şuursuzca gözlerine daldım...

Toprağa kök salmış bir çınar gibi,
Gözlerine kök saldım,
Ufkumu buldum,
Anda kaldım,sende kaldım...

Ben seni sevdim,
Benliğimi;
Gözlerinin büyüsüne tutsak ettim.,
Kanadı kırık bir göçmen kuş gibi,
Yüreğinin kuytularına hapsettim kendimi.
Gözlerinde çakan bir kıvılcımın,
Yüreğimde yaktığı cehennemi sevdim.

Ben seni sevdim,
Bir törenin tutsaklığındaki,
Umursuz bir hayatın,
Bakışlarında;
Umuda dönüştüğü anı sevdim..

Ben seni sevdim,
Bir çocuğun anne kokusuna hasreti gibi,
Sımsıkı sarıldım sana.
Seni yüreğimde büyüttüm,
Yüreğimi kanayan bir gül gibi,
Ellerimle sundum sana...

Şimdi gidiyorsun,
Anılar hiç var olmamış,
Sevdalar hiç yaşanmamış,
Zalime hiç baş kaldırmamış,
Zulme hiç direnmemişçesine,
Yenik bir asker gibi gidiyorsun...

Nolur gitme kal,
İmkansız sevdalara salma yüreğimi,
Leyla damarın tutmasın,
Çölsüz diyarda bana çöl aratma...

Nolur gitme kal,
Ferhat gibi dağları delmeye mecalim yok,
Aslı gibi ateşlerde yakma beni...

Nolur gitme kal,
Sensiz bu ruh bu bedene sığmaz,
Bu can bu bedende durmaz,
Bu yürek atmaz,
Bu göz görmez,
Bu zaman akmaz,
Bu hayat yaşanmaz olur...

İnadına yüreğimi alıp,
Beni bir sevdanın esaretinde koyup,
Ansızın ve nedensiz,
Tıpkı hayatıma girdiğin gibi,
Gideceksin biliyorum.
Patlayan bir yanardağ gibi,
Beni kor ateşinde yakıp gideceksin.
Çatlamış toprağın üzerinden bulutunu alır gibi,
Benden sevdanı alıp gideceksin.
Bir bakışın ayazında,
Beni yapayalnız koyup,
Benden hayatımı alıp gideceksin...

Yani bir daha olmayacaksın,
Beni hayata bağlayan bakışların olmayacak,
İçime sinen kokun olmayacak,
Donuk yüreğimi eriten sıcaklığın olmayacak...

Ama bil ki ey sevgili,
Acılarıma tanıklık eden bu şehir,
Sana olan sevdamada şahittir...

Kaldırımlarda ayak izlerimiz duruyor,
Anılarda göz yaşlarımız,
Odalarda kokumuz,
Denizde terimiz duruyor.
Sesin kulağımda,
Dudak izin yanağımda,
Sıcaklığın tenimde duruyor.
Beni hayata bağlayan bakışların,bakışlarımda,
Doğum günümde bana verdiğin armağan,
Yanağımda duruyor.

Ve unutma sevgili,
Sevgin hâlâ,
Avuçlarında tuttuğun,
Kanayan yüreğimde duruyor...