İlk Baharın İlk Çiçeği Çiğdem Çiçeğidir

O evin bahçesindeki dut ağacından
Mavi bir güvercin havalanmıştı
Kanatları ebruli.

Karpuzatanın tozlu yollarında
Söğüt dalından atlarımızla
Yarışmıştık.
Usumda hala
Dişimi kamaştıran
Dalından kopardığım
Kütür kütür yeşil eriğin tadı
Avuç avuç yediğim
Kuşüzümü ve böğürtlenin
Kokusu.

Doğduğum kasabadan
Bir başka ülkeye çocukluğumu
Tozu dumana katarak taşıyan
Kamyona yüklenmişti eşyalarımız.

Yarım asırlık koca bedenleri
Ve dallarında yeşil/siyah meyveleri
Eşit aralıklarla sıralanmış
Zeytin ağaçları yol arkadaşımdı.

Uzaktan görünce çok katlı binaları
Bulutlarla konuşan minareleri
Burnumun direğini sızlatmıştı
Zeytin yağı ve sabun kokusu.

Babamla gittiğim
İlk Cuma namazı için
Ezberlediğim dualar da
Usumda hala.

Geride kalan
Köşe kapmaca /kör ebe / saklambaç
Oynadığım arkadaşlarımdı
Sokaklara çizgi çizip
Sek sek oynayan ve ip atlayan kızlar.

Deliklitepe’nin eteklerinden
Topladığım çiğdem çiçekleri
Ve yanağımı okşayan
Serin rüzgarda uçurduğum
Kuşlar ve bulutlarla yarışan
Uçurtmanın ipi kopmuştu

Usumda kalan o türküler
“Şu uzun gecenin gecesi olsam
Sılada bir evin bacası olsam”
Bir de
“Mektebin bacaları
Ders verir hocaları”
Ve Ahmet Sezgin söylerdi
“Bu gün günlerden cumadır Cuma
Hamama gidersen yüzünü yuma”.