İlk Bahar Gözlü Kız

Bir sabah vakti gelmişti
Saçlarına takıp baharı
Beraberinde getirmişti.

Meyhanelerin derin uykuya
Daldığı bir sabahtı
Ben akşamdan sarhoş olup
Masalara dökülen
Anıları, öyküleri toplayıp ta
Evime dönüyordum,
Güneş aydınlığında
Beyaz güvercin kanadında
Gelmişti yaşantıma,
O'nu seviyordum
Çünkü O'nu görmüştüm

Geldiği gün bir mevsim başlamıştı
Hiç bitmeyen hep tazelenen
Bir mevsim vardı hep ilkbahar
O kuruyan dalların suyu,
O çatlamış toprağın özlemi,
O bir kez girmişti yaşantıma,

O'nun gözleri yeşildi
O'nun gözleri yeşilden de yeşildi
O'nun gözlerinde ne çok yeşil vardı
O'nun gözleri bahardı
O'nun gözleri bahardan da bahardı
O'nun gözleri hem ilk, hem son bahardı

Ne zor
Anlatmak O'nu
Anlatmak O'nun gözlerini
Ne zaman anlatmaya kalksam
Yeşil iflas eder
Yedi renk inkar eder
Dilim isyan eder

O gözleriyle
Mut pınarlarından
Yaşama sevinci taşırdı
O gözleriyle
Acıların en acısını
Yaraların en umarsızını iyileştirirdi

O,
O'nun gözlerindeydi
O'nun gözlerinde Tanrı'ya dua ederdim
O'nun gözleri Tanrı'nın eviydi

Çocuğun anaya
Şeytanın günaha
Suyun toprağa
Gitmesi gibi
O'na giderdim
Geceden O'na kaçardım
Gündüzden O'na dönerdim
O çarpan yüreğim
O soluklarımdı

Bu sevgi ki
Bu birleşme
Bu birolma
Belki bir gün
Belki bin yıl sürdü
Bilemiyorum, çünkü:
Zaman durmakta idi
Mekan ise koşmakta

Ve bir gün O bitti
İnanırmıyım
Kabullenirmiyim
O bitti
Ve bir gün her şey bitti.

Alem... şimdi sen ne çirkinsin! ..
Zaman... şimdi sen ne çekilmezsin! ..
İnsan... şimdi sen ne habersizsin! ..
Ben O'nsuzum

Allah'ım
Dünyanın bütün güzelliklerini
Doldurmak çukura, karıştırmak toprağa niçin?
O'nun gözlerine mi muhtaçtın,
Yer yüzüne yeşil rengini vermek için? ..