İlk ayrılıklar Şiiri - Veysel Ballı

Ve böylece bir romanın daha sonuna geldik
Herkes hüzünlü herkes efkarlı
Efkarları gözlerinden okunuyor.
Kimisi maviliklere sevdalı
Kimisi dağlara.
Kimis arkadaşına
Kimisi hiç tanımadığına
Aslında hepsi birbirine sevdalı
Mavililikler ağlıyor
Dağlar ağlıyor
Hüzünleri yüzlerinden okunuyor

Kimisi aşıklar diyarı kahtadan geldi
Kimisi medeniyetler şehri mardinden
Antep ten, urfadan geldi.
Kimisi sinciğin kar suyunu içti de geldi
Kimisi adana, mersin yollarında gide gele bu romanın sonuna geldi
Bu roman burda bitmiş değil
Sadece bazı şeyler yarım kalıyor
Yarımlar bile utanıyor
Ama biliyorum
Günayım, ahmedim, hüseyinim, ramazanım
Ve daha niceleri
Hepsi birgün gelecekler
Çıkıp memleketlerinden
Hepsi bir araya gelecekler

Şimdilik hepsi hoşkallara sığınıyor
Bu ayrılığa  bir sigara yakılıyor
Sigaranın dumanından olsa gerek gözleri yaşla doluyor
Hepsi susmuş
Oturmuş birbirine bakıyor
Şimdi memlekete yolculuk başlıyor
Hey yolcu bavulun var mı
Adana otobüsü kalkıyor
Asıl hüzün
Ve yolcular için asıl ayrılık şimdi başlıyor

İlk ayrılıkların ilk hüzünleri bunlar
İlk baharın ilk yağmurları bunlar
Hepsi Sahte gülücükler saçıyor
Gözleri Arada bir yıldızlara bakıyor
Dokunsanız ağlayacaklar
Ama dokunmayın birazdan teker teker ağlayacaklar 
Artık mevsim ilk bahar
Bu beraber geçirdiğimiz son bahar
Bu ayrılıklara İlkbahar bile ağlıyor
Ve ben buradan maviliklere bakarak
Derin bir nefes çekiyorum
Bir sigaranın ardından öbürü geliyor

Hey dostum kazı bunu aklına
Dostluk ki sığmayacak bu asra
Bugün sizde, yarın bizde sıra
Yarın bizde sıra