İlk Ayrılık Şiiri - Yıldırım Doğmuş

Bununla tam dört oluyor
Bekledigim geceyi sensiz
Sis çökmüş köyümüzün üstüne
Evlerine gitti talebelerimiz
Boşaldı sokaklar bahçe sessiz
Sobamızı yaktım
Sen yükseliyordun ısınan havada
Bambaşka bir his
Seninle olupta
Sensiz yaşamak bu odada
Teselli arıyordum
Seni simgeliyen karpostallarda
Dügün resimlerine bakıyordum
Bilmem kaçıncı kez
Sonra
Hatıra defterini karıştırıyorum
Her yapragı seni sevenle dolu
Kendimi düşünüyorum o anda
Pembe temiz bir sayfada
Neler yazmıyordum ki
Bir şiire rastlıyorum
Sanki
Duygularım dile gelmiş
''Gündüzler gecedir sen yoksan bana
Giren yanlız sensin gece rüyama
Gelirim sevgilim senin yanına
Hülyadan hülyaya daldıgım an''
Aglamak geliyordu içimden
Ama hayır aglamamalıydım
Rahatlardı o zaman içim
Halbuki ben Böyle kalmalıydım
AKşamın karanlıgı gelecek böylece
Ben belkide gelir diye
Boşuna beklerken
İçin için gülecek şu pencere
Bitmek bilmeyen zaman yerine
Şu son gelen otobüsle
Ümütlerim eriyip gidecek
Zamanı
Avuçlarımda ertmek istiyorum
Su gibi içmek için
Bir günün bitişini bekleyecegim
Yine sensiz
Karanlıga uzanmış elim
Seni tutmak istercesine
Aglamak istiyorum
Yine sessizce
30/01/1975 Mesudiye.