balkonu asma ağacından bir evleri vardı
her akşam aynı saatte,aynı yerde oturur,
sanki benim geçmemi beklerdi.
kimseye çaktırmadan bakardım ona
gülerdi içten içten,
el,dudak işareti yapardı hafiften.
bir gün!
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta