İlk Aşkım Şiiri - Mert Sönmez

Her kalemin ucundan düşen harf
Her dilimin ucuna gelen kelime sendin
İçimde çöreklenen sevdamı
Sen bilmedin, ben söyleyemedim...

Oysa koşarak gittiğim okul yolu,
Ders zilinin çalışını beklemem
Oturduğun sıranın yanına oturmam hep bundandı,
Sen bilmedin, ben söyleyemedim..

Her sonbahar okulların açılmasını nasıl beklerdim,
Seni görmenin heyecanı sarardı bedenimi
Okul değildi benim derdim, aslında sendin.
Sen bilmedin,ben söyleyemedim…

Sevmez olmuştum sensiz geçen zamanı
Karne sevinci bile gelmezdi içimden
Her yaz başı kederim bundandı.
Sen bilmedin,ben söyleyemedim…

Gizli gizli yanardı yüreğim işte,
Yanardı da sevda sözcükleri düşmezdi dilimden
Korkardım,çekinirdim seni incitmekten
Sen bilmedin,ben söyleyemedim….

Şimdi anlıyorum aşkımın büyüklüğünü,
Büyük bir gizdi yüreğimin en güzel yerinde,
Beni nasıl yakıp kavurduğunu.
Keşkelerle savaştığım anlarda anlıyorum
Sen bilmedin, ben söyleyemedim…

Vakit çok geç artık biliyorum
Ben sussam da yüreğimi susturamıyorum
Aradan geçen zamana inat
Hala seni çok seviyorum
İşte bildin,nihayet söyledim….