İlk Aşkım Şiiri - Turgut Uzdu

Ellerini tutardım, yüreğin orada atardı
Anlamazdım
Niye bütün mevsimler gözlerinden bakardı
Anlayamazdım
Aşkımı yazmak isterdim mısralarca
Seyretmekten fırsat bulup
Yazamazdım.
Şimdi anlıyorum
Hasretin yıllarla büyüdü, serpildi
Yokluğunca anladım
Yokluğunca sevdim sevgini.
İlk aşkıydın yüreğimin
Ellerimin ilk dokunuşu
Dudaklarımın ilk tanıdığıydı dudakların
Saçlarındı ilk defa rüzgârla savrulup yüzüme dokunan
Üşümüş gibi yapıp
Sen değil miydin
Usul usul yüreğime sokulan.
Çıkacakmış gibi çırpınırdı seni görünce bu yürek
Sana sarılmak isterdi her defasında
Senin olmak, seninle olmak isterdi, olurdu da bilirsin
Saatlerce sessiz kalır
Akasyaların yaprakları arasında kaybolurdu gözlerimiz
Şiirlere sığmazdı
Dokunuşlarımıza saklanan o en güzel sözlerimiz
En güzel ahengini orda bulur
Öyle dokunurdu.
Dünü yaşadığım yer bugünlere geldi
Hâlâ oradasın, orada kaldın
Üstünü saniyelerle örttüm olmadı
Günler, haftalar, ayları çağırdım
Kapanmadı
Öyle bir yerleşmişsin ki içime
Yüreğimi sökseler yüreğimden kopmaz
Yer bulur hücrelerimde sevdam
Damarlarımda dolaşır ılık ılık
İlk gün gibi durur, çıkmaz, çıkamaz

Nerdesin bilmem şimdi
Ilık rüzgârlar mı okşuyor saçlarını
Başka eller mi
Sana bakan yansıman mıdır
Başka gözler mi taranırken
Ben yılları ekleyip birbirine
Saatlerde seni ararken
Biri mi dokunuyor söyle ellerine…
Aklına geliyor muyum acaba
Yüreğinin bende durduğunu unuttun mu
Şimdi nerededir diyor musun?
Hâlâ içimde kıpırtıların duruyor
Bir köşesinde beynimin sevda yüklü bakışların bakar
Seni o gün gibi seviyorum
Biliyor musun?