İlk önceleri
Sözler söylenmiş; “galiba seni seviyorum.”
Arnavut kaldırımlarında
Buluşmuş eller; ilk kez bir heyecanla.
Sonra,
Şiirler yazılmış,
Acemi sevgiliye.
Bir-iki mısra derken; sığmamış kağıtlara.
Sözler şiirleri,
Şiirler şarkıları getirmiş,
Acemi sevgiliye,
“Seni seviyorum” diye..
İkisi de birbirinden heyecanlı.
Ne bakışları örtüşüyor utangaçlıklarından,
Ne elleri ayrılmak istiyor,
Ne de dilleri sessiz kalmak istiyor korkudan.
Şöyle bir arkadan baksanız onlara,
Şehirler, caddeler, sokaklar sanki onların.
Kulakları duymaz, ayakları durmaz olmuş,
Hayatın gerçeklerinde!
Derken;
İlk ayrılık, ilk hüzünler belirivermiş.
“Seni seviyorum” sözleri,
“Beni unutma” olmuş son saatlerde.
Ayrılıkları hasrete vurduğunda,
Gündüzler bitmek bilmemiş
Aylar tükenmemiş,
Uzunca telefon trafiklerinde.
Sonunda takvimler baharı işaret etmiş,
Hüzünler sevinçlere karışmış,
Eller hiç ayrılmamacasına, gözler hiç kapanmamacasına kenetlenmiş,
Yokluklarında sessizleşen umut sokağında..
Burak Önder / 2006
Burak ÖnderKayıt Tarihi : 12.3.2007 11:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!