İlk Aşk Şiiri - Mevlüde Akgün

Bir ilk bahar akşamıydı
Seninle rastlaşmamız
Öyle güzel gülümsüyordun ki
Gözlerime bakıp da
Ne diyeceğimi şaşırmıştım
Kalbim öylesine çarpıyordu ki
Sanki yerinden fırlayacaktı
O an mahçup öyle mahsun duruyordun ki
Gözlerine bakmaya doyamıyordum
Dudaklarından çıkacak
İki kelime bekliyordum
Öyle tutulmuştun ki
Bir türlü söyleyemiyordun
Ama gülümsemen
Bana her şeyi anlatıyor du
ALLAH'ım ne güzel bir andı o an
Konuşmadan her şeyi anlatabiliyorduk
Öylece saatlerce bekleyebilirdik
O sessizliğin içinde
Bir ömür geçirebilirdik
O anın geçmesini
İkimizde istemiyorduk
Gözlerimiz öyle güzel konuşuyordu ki
Söylenecek söz kalmamıştı
İşte o an sessizliği bozan iki kelime olmuştu
''Seni seviyorum'' sana şaığım
Diyebilmişti.
Kalplerimiz o anda
Birbirne kenetlenmişti.
Sade bende seni bende seni
Diyebilmiştim...
O ne güzel bir duyguydu ki
Yıllardır içimden silememiştim...