İlk Aşk Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Bütün herşey;
Karlı bir dağ yolu üzerindeki çeşme başında başladı.
Beni sana çeken, halen de ne olduğunu bilemediğim,
Gizli bir cazibe, kimbilir kaderdi belkide.
Sen bilmesende ve hatta unutup gitsende,
Benim unutamayacağım,
Kalbimde yaşayan bir sen olarak hep kalacaksın.

Gençliğe ilk adım attığım o günlerde,
Pervasızca kapılarını açtığım yüreğime giren ilk sendin.
İsteksiz ve ürkekçe…
Bir heves sanmıştım önceleri.
Sonra aşka dönüştü hislerim.
Ama ya sonrası...

Aşktanda öte bir tutkuya dönüştün benim için.
Çoğu zaman yolunu gözlerdim.
Bazı geceler evinizin önünde gezerdim.
Ümit Besen’in söylediği,
“Takıldı gözlerim birden gözüne,
Bir ateş ilişti sanki gönlüme,
Yağmurla boşandı gökten üstüme,
Ben aşkı sevgiyi senden öğrendim.”
Mısralarını dinlerken hep seni hayal ederdim.
Ve sen bunların hiçbirisini dahi bilemezdin
Sen, gecenin bilmem kaçıncı uykusunda,
Ben gecenin soğuğunda üşüyerek mahallenizde gezerdim.

Bir şekilde duygularım ulaştığında sana,
Bana söylediğin sözlerin var ya…
İşte o sözlerin yetti bana,
Sanki dar geldi dünya.
Hakaret edip bağırsan, hatta tokat vursan,
İnan bu kadar koymazdı bana.
Ama kardeş kalalım demen yokmuydu ya...
Hançeri alıp yüreğime saplasan,
Beni al kanlara boyasan,
Yakmazdı yüreğimi sözlerinin yaktığı kadar...!

Sırf bu yüzden sürgüne vurdum kendimi,
Terki diyar ettim senin bulunduğun yerleri,
Sensizliğe vurdum kendimi.
Ne olur bağışla af et beni,
Ne yaptımsa unutamadım,
Terk edemedim sana olan sevgimi.
Sen ilk aşkımsın, ismini herkesten gizlediğim.
Ve son aşkım olarak kalacaksın,
İsminin baş harfi olan alfabenin son harfi gibi.
Son yolculuğuma çıkarken dahi,
Yüreğimde götüreceğim bana yasak olan sevgini.
Sen yüreğimin güzeli,
Bahtın açık,mutluluklar hep senin olsun.