İlk aşk Şiiri - Hacer Öngör

Kavruluyorum artık umutsuzluk içinde,
Yarama bir damla su serpemedim.
İlle de yakıyorum bu küllenmiş ateşi,
Bir türlü şu kalbime söz geçiremedim.

Sevgimi içime gömdüm,
Gözlerime yasakladım ağlamayı.
Başımı avuçlarımın içine aldım,
Düşündüm sensizliğe zor da olsa alışmayı.
Ama ben bir tek şeye çok alışmışım ‘’seni hatırlamaya’’
Mahcup gülüşümün altında hüzün,
Zorla değil ya! Seni unutamıyorum.
Beni unut demiştin, hayaller içinde yüzdüm.
Affet beni ne olur, seni unutamıyorum.
Neden bu duyguya ‘ilk aşk’ dediklerini de,
Şimdi daha iyi anlıyorum.

19.02.1999