İlk ve Son Aşk Şiiri - Halit Korkmaz

Sarsılmadı ikbâlim ilk aşktan ilk yaradan,
Bir zaman ayrı düştü cismü cân bu acıdan,
Felekler ihtar çekse geri çekilmem gayrı,
İlk kanayan yaranın tekrar kanamasından.

Kavuşmak ister iken yıktım kendi bendimi,
Sinede ahtan ateş aşkın en zor biçimi,
İsterdim ki bir tek mum karanlıktan kurtarsın,
Depremler yaratmasın sevdanın son mevsimi.

Aşka nispet bir devran sürmek nasıp olur mu,
Aşk şarabından içmek acep helâl olur mu,
Haramın tövbesi var, aşk kazayı kaldırmaz,
Mahkemeyi kübrâdan çıkış mümkün olur mu.

Yiğit isen itibar tercihle kalır elde,
Kimi aşkta boğulur kimi düştüğü gölde,
Su üstünde yürüsen yüzme bilmiyor derler,
Asla yer bulamazsın çorak susuz gönülde.

Tâkatım kıt bu mevsim, bu yaşta aşk bir kaplan,
Payıma düşen yükü çekmiyor hiç bir palan,
Fırsat vermezse menzil aşk yolunda ölürüm
Yorulup da düşersem bedenim olsun talan.