İlk Adımda Sus-adım Şiiri - Ali Tekmil

Sevgilim
neden tan yerine aykaranlık perdeleri çekersin
göz güzü görmüyorken dillerinin turnasına tutunup
kırık- dökük bir kanatla koca göğü haklamadım mı?

Haydi söyle
molamızda cik ciklerim benlerini yuva bellemedi mi?
sene henüz devrilmemişti hani
Nâzım’ın karlı kayınları gibi
döşümüzün altında
yoksulların düşlerine et doğruyordu
tk 2008 sayılı uçuştu hani
milyar yıllık uykusuna uzanmış
yer… yatağında uyuyordu

Ay taşı büyüklüğünde bir kör- şaşı
zar kanatlarımıza çarpmıştı da
kırıklarımıza yıldızlar bağlamıştık hani
altta bir şair
rahvan bir kerevete oturmuş
Ferhat ile Şirin sayfaları çeviriyordu

Söyle
tüylerini gecenin tuvaline
daha usul dağıtıyor diye
ay dedemi bile sarıya kandırmadım mı
bir avuç ezilmiş arpa boyu
yolumuz kalmıştı halbuki
bir klozet cephesini tam karşıdan yarıp
halayını denize dökecektik

Sevgili
neden sözlerine malt mayınlar döşersin
köz köze otururken
saçlarının sağrısına atlayıp
menzilimi bir mağmanın yelesine yatırmadım mı?

Ali Tekmil / 23.02.08 – Urla.