İlk Şiiri - Ömer Ünal

İLK
Güne inat, güneşe inat
yol almıştı üç kafadar
buğulu alemin enginlerine.
Coşkundular, deliydiler.
Cıvıl cıvıldı kanları.
Yaş henüz on üçtü.

İlk tadımda belli etmişti
Günün ağırlığı kendini.
Günün,
hayatın,
mekanın ağırlığı.
Bir de / ilk olmasının ‘kaçamak’ olmasının,
gençlerin ‘kendisi’ olmasının heyecanı.

İlkti,
kaçamaktı
ve heyecanlıydı.
Kıpır kıpırdı kanları
düne inat
güne inat,
çocukluğa inat.