İlk Şiiri - İbrahim Halil Demir

Sen için için ilk ağlayışım
Sen sana meftun gönlümü ilk dağlayışım
Sen zonklayan başımı sevda puşusuyla ilk bağlayışım,
Ve sen manidar firakına ilk dayanamayışımsın.

Sen aşkın meşakkatli yollarında ilk yolcu oluşum

Sen sana tarifsiz muhabbetlerle ilk doluşum.
Sen serzenişlerimde saçım başım ilk yoluşum.
Ve sen en nadide sevdayı ilk buluşumsun.

Sen şiir yarışmalarında birinci gelen ilk şiirim.
Sen sevdanın yâd ellerinde çarnaçar ilk hallerim.
Sen aşkın bahçelerinde ilk açan Muhammedi güllerim.
Ve sen sevdamı sana açamadığım ilk günlerimsin.

Sen sevdan uğruna namertlerin köprülerinden ilk geçişim.
Sen dost ve düşmanlarımı ilk seçemeyişim.
Sen âşıklar meclisinde sana “seni seviyorum” cümlesini ilk deyişim.
Ve sen aşkın körelmiş hançerini sevdanla ilk bileyişimsin.

Sen arkamdan kahpece ilk vuruluşum.
Sen hainlerce ilk soruluşum.
Sen aşkın harçlarını kararken ilk yoruluşum.
Ve sen er meydanında mert ve yiğitler gibi ilk duruşumsun.

Sen şirin uykulara ilk hasret kalışım.
Sen boz bulanık sulara mahirce ilk dalışım.
Sen aşkın sazını çok dertli ilk çalışım.
Ve sen gönüllerin konuğu postacıdan mektubunu ilk alışımsın.

Sen güllerin şahı Muhammedi gül misali ilk kokuşum.
Sen aşkın gergefinde sevdanı ilmek ilmek ilk dokuyuşum.
Sen gül sevdalısı bülbül olup gül dalına ilk konuşum.
Ve sen visaller yaşandığında şen şakrak uçan ilk özgürlük kuşumsun.

Sen başı dumanlı karlı dağların doruğuna ilk çıkışım.
Sen pınar olup yazın temmuzunda buz gibi berrak ilk nakışım.
Sen sevmeyi bilmeyenlere celalli ilk bakışım.
Ve sen sevda yolunda başında beni için için ilk yakışımsın.
25-28/ Temmuz/ 2015