İlk Şiiri - İsmail Şentekin

Her şeyden önce düşünüyorum seni
Öncesi olmayansın
Felsefe insanın, doğanın tanımıyla başlar
Sen ondan da öncesin
Kurgularım yavaş ve yavan
Hızla büyüyen bir dalgasın
Nasıl olduğunu çözemezken
Birileri ulaşılmaz olduğunu söyler
Tanrı olsan tanırım
Kötülük yapsan bilirim
Sen farklı meridyendesin
Çiçek desem gamzen uçurum
Yıldız desem
Gözlerindeki içtenlik
Mevsim
Tenindeki koku
Rüzgarla evren oluyorsun
Bilmem nasıl anlatmalı seni
Tanıdıklarıma
Fısıltıyla
ilk kez.