İlk Şiiri - Serdar Şimşek

İlk!
Kimin sonusun bilemem.

İlk!
Ben söyledim söylenebilecek bütün sevda sözcüklerini.
Kulağına
Kul!
Vefa bilmeyen yanına…

Doğrusu merak etmiyor değilim
Hiçbir marangozun
El emeği göz nuru ile yapamayacağı o çıtayı ne kadar aşağı indirdin.

Anlaşılır olsun diye söylüyorum.
Ne kadar ucuza sattın ilk!
İlk bana söylediğin aşk dolu sözleri!

İlk!
Beni gördüğün her yerde eğik başını
Söyle hangi yastıklara satın gözyaşını.

Hiç hayal edemeyeceğin, sana bahşettiğim hayalleri
Hangi dosta satıp, hangi düşü zehirledin.

Sen dost nedir bilmezsin diye söyleyeyim.
Sevdiğini seven dosttur. Zarar veren düşman
İşte erdem böyle bir şeydir ilk!

Sen ilk kez beni anlamamazlıktan gel.
Yalnız bana değil.
Kendine gel!

İlk!
İlk olmasan
Ağız dolusu küfrü savururdum yüzüne
Lakin yakışmaz bize
Sırtımızdan vurana
Söyleyeceğimiz ağır bir söz bile vicdanımızı acıtır.
Acınacak halde olana laf söylenmez
Anlamaz da zaten
Söylenilen hiçbir şeyi!

İlk!
Her yerde övüne bilirsin belki
Ben onun bütün yaşadıklarının ve yaşamak istediği hayallerin ilkiyim diye.

Ancak unutma

En gerçek olan şey ne biliyor musun?
Sen benim
İlk pişmanlığımsın!