Küçücük bir ormandayım, önüm arkam çok uzak
Gideceğim, yırtacağım bu ağaçları sinirle
Arıyorum ne bulacağımı bilmeden
Kendimi soyuyorum ağaçların arasında
Burası hiç bitmiyor, ama ben gidiyorum
Bir kendimi bir de seni arıyorum
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta