gece sis ve duman genişliyor arzın yüzüne
portakal ağacından yükseliyor sarı sonsuz yalnızlık
erken grevlerin ayazı üşütür bu sabahlarda
kasabalar yollar boyu uzatsam elimi
inatçı kan yakıyor tırnaklarımı
yeniden dediklerim yeni olmuyor, anlıyorum
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta