İlimiz Van Şiiri - Hasan Özçelik 2

Urartu baş şehri, bizim ilimiz,
Dualıdır, kem söz bilmez dilimiz,
Komşu ülkelerle sınır yerimiz,
Bu cennet yöremiz, ilimiz Vanda.

Sanki bir denizdir, mavi Van Gölü,
Onbeş bin ailenin geçim yolu,
Molla Said, Seyyid Arvas, Vankulu,
İslâm alimleri, ilimiz Vanda.

Zernebad suyunu künglere kattık,
Kale’de, Horhordan daim akıttık,
Yirmiüç Martlarda mevlüt okuttuk,
Taş oyma medrese, ilimiz Vanda.

Vanlıyız, şanlıyız ve Osmanlıyız,
Cefakâr, müslüman ve imanlıyız,
Nice aşiretler biraradayız,
Kardeşlik ararsan, ilimiz Vanda.

Akrabadır herkes; dayı, halası,
Şehre hakim tepe; Toprakkale’si,
En ağır sözleri; ‘pişik balası’,
Kem söz duyamazsın, ilimiz Vanda.

Eski şehir Tuşba, bir büyük kale,
Bu şehri yaktılar, düştük ne hale,
İki Nisan Onsekiz, kurtulduk yine,
Zeve Şehitliği, ilimiz Vanda.

İkibin onbirde bir deprem oldu,
Altıyüzden fazla vatandaş öldü,
Türkiye tek vücut; hep Van’a geldi,
Öksüz, yetim, masum, ilimiz Vanda.

Gölümüz doludur, inci kefali,
Bu yurdun insanı; Vanlı, vefalı,
Toprak, kerpiç evden çıktık çıkalı,
Özledik maziyi, ilimiz Vanda.

Görentaş’ın meşhur otlu peyniri,
Keledoş, Eşgili, Biryan Kebabı,
Herkes sorar; dost, komşu ve ahbabı,
Muhabbet koyudur, ilimiz Vanda.

Gürpınardan Şamran ırmağı çıkar,
Başet dağı suyu ovaya akar,
Ev nazarlık, kızlar gerdanlık takar;
Dalgalan bayrağım, ilimiz Vanda.

Muradiye, bendi-mahi şelale,
Balıklar yumurtlar, işte orada,
Nice güzellikler, çoktur burada,
Yaşamayan bilmez, ilimiz Vanda.