İlim irfan aşılanmaz cahile

Ağzından yeyipte kursaktan döken
Ömür boyu yerde doymuş sayılmaz
İlim irfan aşılanmaz cahile
Sallar kafasını duymuş sayılmaz

Dağa duman çöktü ise kar gelir
Yola çiçek ekti isen yar gelir
Hayasıza ne giydirsen dar gelir
Hülle donu versen uymuş sayılmaz

Gerçek dergahına seren postunu
Kavi yapar bahçesini büstünü
Arif döne döne bulur dostunu
İkrarı kadimdir caymış sayılmaz

Borani zorlama ahiri ölüm
Konuşurken dilin sofrada elin
Dört mevsime göre açıyor gülüm
Yolundan bir adım kaymış sayılmaz