İlim Şiiri - Hoca Ahmed Yesevi

İlimsiz bir tarikata girse kul,
Şeytan onun imanını çalarmış.
Mürşidi kâmilsiz yola çıksa kul,
Şaşkın halde ara yolda kalırmış

Bu yolda mahir bir mürşid gerektir,
Mürşide ihlâslı mürid gerektir,
Pirin rızasını almak gerektir,
Böyle âşık haktan nasip alırmış.

Pir rızası Allah rızası olur,
Arayan Mevla’yı elbette bulur,
Riyazet sırrının hikmetin bilir,
Ancak bu kul hakka yakın olurmuş.

İş bu yola sakın rehbersiz girme!
Gözünü yum pirden gayriyi görme!
Şu fani dünyaya hiç gönül verme!
Melun şeytan bâtıl yola salarmış.

Yol yordam öğrenip gözet dilini!
Mürşidine sıkı bağla belini!
Masivadan çekmez isen elini,
Cahilliğin seni rezil edermiş.

Zamane şeyhine gönül kaptırma!
Nefsini tağuta sakın taptırma!
Kendin sapma, başkasını saptırma!
Şeytan bu yol ile iğfal edermiş.

Zaman gelir gerçek mürşid bulunmaz,
Zamane şeyhinden feyiz alınmaz,
Dalgıç yoksa deryalara dalınmaz,
Denizlerde boğularak gidermiş.

Mürşid-i kâmiller yok ise eğer,
Eski âlimlere ehemmiyet ver!
Onların ilmine vermeyen değer,
Cehlin cezasını ağır ödermiş.