Ilıktı Gökyüzü Şiiri - Erçağ Akarca

Eylülün son günleri ılıktı gökyüzü,
Senin gözlerin gibi ılıktı,
Bazen soğuğa çalardı gökyüzü,
Sen sinirlenirce soğurdu hava,
Benim içim boğulurdu,
Senin sensizliğin boğardı beni,
Yıkardı bitirirdi içimdeki hisleri,
Gülüşün yine hayat verirdi o hislere,
Bir fidan gibi yeşerirdi yeniden,
Bir gül yaprağının açması kadar zarifti gülüşün,
Bir papatya kadar inceydi içinde taşıdığın hisler,
Bügün ılıktı gökyüzü,
Fakat sen yoksun ................