Evrenler bile
benim geniş ummanlarım içinde
kendilerine sığınacak bir köşe arıyorlar
Dipte, yosun tutmuş her köşe
Onlara vazgeçilmez daimi han
Sen o ummanları yukardan izliyorsun
Bir hayyiz değil içinde olduğum
Düşmüyorum zaten, sabit durmaktayım
Denge unsuru ayaklarım yere değiyor
Hiç boş kalmayacak bu odacıklar
Küçük bir bölüm sadece kimsesiz
Boşluğa davetiye çıkarmış kalbim
Benliğim kimlik savaşındayken
Gönlüm yalnızlıkla hasbihal ediyor...
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!