Ilık Eylül Güneşinde Şiiri - Fuat Eriçok

mahallemizin solgun mahzun kızı füsun
pencerede sessiz sakin oturuyorsun
belli belirsiz gülümsemende
mona lisa vâri bir efsun taşıyorsun
bakkal çırağı ile yolladığım mektuplara
cevap vermiyorsun
ki, senden hoşlandığımı da biliyorsun
ne yapayım canın sağolsun

ya sen esmer güzeli aysun
askılı geceliğinle cama çıkıyorsun
eğilip eğilip çiçekleri kokluyorsun
mermer omzunun üzerinden derinden
nasıl da çapkın bakıyorsun
evine kadar izlediğim rüyalarda
nedense hep kapıyı açık unutuyorsun

yine de bana göre en güzeli
iki sokak ötedeki benleri cilveli binnaz
ama bu lâz kızı biraz huysuz ve de kurnaz

neyse bırakalım binnaz’ın elini
asıl olay terzi koço’nun dul gelini
işveli cilveli kızıl saçlı eleni

vay babam vay sen yokmusun
ahh eleni
sallayarak yürürken diri memeni
gözümdeki volkanı görüyor içimdeki depremi duyuyorsun
üstelik adım gibi biliyorum sen de bana deli oluyorsun
iyi de yalnızlık değil ki kaderin
bir gece neden görmeden kayınpederin
gelmiyorsun

efsunlu füsun biraz binnaz epeyce aysun
zavallı şair
yine aşka dair rüya görüyorsun
hele o gül memeli eleni için düşündüklerine ne demeli
kendi kendine kafa buluyorsun
gördüğün elli beşinci eylül güneşinde
aklın hâlâ uçarı arsız
karı kız peşinde tutarsız

yapma be şairim
saçı dökmüş başın beyaz dolmuş kaşın
fındık kırmıyor dişin
utanmaz rüyalar göreceğine güzelim eylül güneşinde
dur da biraz düşün taşın
yaklaşıyor karanlık
ne kaldı önünde artık
ekim kasım aralık
kapıda nemli nefesi kışın

ne füsun’daki efsun
ne aralık kapı loşluğunda aysun
ne kiraz dudaklı binnaz’ın işveleri
ne eleni’nin beyaz titrek badem kokulu memeleri

rüyalarında artan sanal ısı
geçmiş gözalıcı yazların uzaklardaki hasret parıltısı
hakçası zamandır bu işin suçlusu
hoş görülsün şairin muzır uykusu

keşke
gerçek olanla hissedilen arasındaki bileşke
daha bir süre eylül ılıklığında oluşsa
kıştan önce şairimiz
füsun aysun binnaz sarhoşluğunda
bi’ de eleni’nin kapı loşluğunda buluşsa

hor görmeyin lütfen demeyin artık boş
hülya da rüya da olsa
eylül güneşinde aşk pek hoş

(eylül ‘02)