İlhan Kurt Şiirleri - Şair İlhan Kurt

Gece yara döküyor
Pul pul göğün derisi
Hücrelerine dek sızmış ketum bir bela
Geceye kararmak kalıyor kapatmak için günahları
Bana ten germek, karanlığa ufalanan fikirlere karşı
İnsana yakın bir vatandaş tarifi geçiyor aklımdan

Vatanımın öksüz beldeleri adına…


Sana sesleniyorum bir Oğuz rüyasından
Almıla, Altaylardan Balkanlara uzanan
Hayallerimin eşsiz vatan coğrafyasından.

kördüm

baltasını toprağa gömmüş savaşçılar gibi de çaresiz

İçimdeki bu yağmur bu fırtına bu kar

Üflesem bütün şehirleri yıkar

Gömmeden karşıma asi çıkan cesetleri

Niye zonkluyor beynim, bilmem bu kadar niye?
Fikirlerim benziyor neden birer çiviye?
Düşlerim, ah düşlerim; düşünceyle kilitli
Yiyor beni her gece, rüyamda biteviye
Tasmalı köpekler ki kuduz, pireli, bitli.

DALGALI SULARDA

Of Süveyda uzatıp elini dalgalandırmayacaktın suları
Hesap edemiyorum şimdi sana harcadığım uykuları

ben taze sıcaklıklardan bahsediyorum
üstü açılmamış çağlardan
bana bayat ekmek kokusu ile gelmeyin
banka kuyruklarındaki çilelerle asla
umurumda mı sanıyorsunuz

ihtirassız sevdim seni
belki biraz deli, belki biraz durgun
Anafartalar’da topun ağzındaki son mermi misali
önünde “I Love USA” yazan tişörtle
“Defol Yanki” yürüyüşüne giden

Şarabın muzaffer olduğu bir çağda
Kesif tütün kokusu idam edildiyse bana ne
Toprağı iğdiş eden taşın sertliği
Suya vuran kirecin acılığı
Kolay geçmez bilirim

belki okurlar diye fikirlerimi mezar taşına yazdım
dua sandılar,
toprağa tohumlar serptim büyüsün diye
kanatsız kuşlar gagaladı