gözümü açtım seni gördüm
suyunu içtim havanı soludum
yerimsin yurdumsun bildim bileli
her dem göz pınarımda aşktın
yaşadım bir gün bin ömür geldin
bayrağına yüz sürdüm avuç açtım
Sözde
İnsanım dediler
Öylece doğal, içten
İnanmak istedim
Kendi çıkarlarına gelince
Ben insanları tanıyamadım
Ölümde Var!
Bu dünyada elbet ölümde var
Nasıl doğduk ise ağlayarak
Geldiğimiz toprağa geri dönüp,
Yüce yaradana varmakta var.
......
Kalemim
Bazen öylesine hırçın ve asi
Karalıyor her bir yaprağı da
Yine de sevgiden vazgeçmiyor
Akıtmıyor göz yaşlarını kalemim
Kırmak geçsede içimden
İki damla göz yaşımdın
Mazide kalan sevgili
Nerede kaldı aşkın
Kendini düşündün sen
Sevgiye zaman ayırmadın
Sen ve aşkın gardiyan
Ansızın gelen dehşet veren bir gürültüyle
Ne yazık ki deprem çoğu zaman uykuda yakalar
Yataklarından fırlayan insanlar, korkuyla
Hemen çocukların bulunduğu odaya koşar
Uyanmayanları da uyandırıp kendilerini dışarı atar
Kısa bir zaman diliminde olup biten dehşet anı
Sormayın Bana
Günlerim geçiyor öyle yada böyle
Aşkı kendimde buluyorum belki de
Kendimden geçerek hayata sarılmak istiyorum
Benim hayatım bu sormayın bana!
.......
Dilek
Bir dilek tutmak isterdim
Her gönülde yer bulan
Mutlu olsun insanlar
Bir rüya olmak isterdim
En güzeli seninle,
Ekmek Parası
Soğuk iliklerine işlemiş
Eski bir kazak
Yırtık çorapları
Donmamak için mücadele içinde
Sokakta bekleyen çocuk
Öğretmenim
Canımdan ötesin bilesin
Işıksın, demetsin öğretmenim
Geleceğe umutsun bugünden
Emeğin var her andan
Sevgi harçı ile bilgi kattın
Kutlarım güzel bir çalışma olmuş.
Severek okudum.
Sayğılar.
Pişman olmuşsun belli
Pişmanlıkların yaşanmaması temennisiyle, başarılar dilerim
Güzel çalışmanızı kutluyorum.
Yüreğinize sağlık..
Saygı ile..
HÜSEYİN ÇUBUK