Gönlümde, bayrak bayrak yükselen
Birisi vardı; canımdan çok sevdiğim
Hüzün yağmurları altında örselenen
Birisi vardı; saf sevgisine bilendiğim
Umut dağlarıma, fırtına ekenlere
Gönül dolusu bir ahım var benim.
Emeğimi, inada kurban edenlere
Yürek yakan bir ahım var benim.
Hep eğitim deyip, dem vuranlara
Uykular, gözüme haram şimdi
Yüreğimi yakan o yokluğunda.
Doldu, gönül kumbaram şimdi
Yalnızlığımın efkâr bulvarında
Gözlerde doğmalı güneş
Işık hüzmeleri halinde…
Yayılmalı zifir karanlıklara,
Yansıtmalı envai güzellikleri…
Aydınlatıp karanlık ruhları,
Kurtarmalı yalnızlıktan!
Keski kaleminin ziyası
Eksik olmasın civanım
Fani, dert yükü çabası
Miras kalmasın civanım
Aydınlatsın yolunu çınar
Demir aldı hayattan zaman gemisi
Ömrün makarasını, istikbale sardı
Her gidenin yerini doldurdu birisi
Hatırlardan geriye tebessüm kaldı
Kaderi paylaşan insanlar silsilesi
Reva görme bana ne olur, hasreti
Aç sıcak kollarını da sana geleyim
Bitir aramıza giren şu faslı fetreti
Ben de artık, gözyaşlarımı sileyim
Gönül bağında billur güller dereyim
Dalda güneşin kavurduğu tomurcuk değilsen
Kirli ellerin ile iffetini çalma sakın, güzelliğin!
Körpe bir serçeye dal ucunda yer açmadıysan
Kapısını sakın ola aralamaya kalkma vefanın.
Bırak! Bölük pörçük etsin, haşin fırtına dalını
Sen çoktan kaybetmişsin, sevginin imtiyazını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!